Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, μας δίδαξαν ότι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή είναι να είμαστε καλοί άνθρωποι. Το να είναι κάποιος καλός άνθρωπος σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, να είναι υπάκουος, να μην φέρνει αντιρρήσεις, να μην προκαλεί προβλήματα, και γενικά να ακολουθεί τα πρότυπα με τα οποία όλοι μεγαλώνουμε. Καθώς αρχίσαμε να πηγαίνουμε σχολείο και να ερχόμαστε σε επαφή με μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, μάθαμε ότι το να είμαστε καλοί άνθρωποι σημαίνει επίσης να ακούμε τους δασκάλους μας, να κάνουμε ότι μας λένε, να μην μιλάμε με τους διπλανούς μας και να μην αντιγράφουμε, και πάνω απ’ όλα να είμαστε καλοί μαθητές, να έχουμε άριστους βαθμούς, να γράφουμε είκοσι στα διαγωνίσματα, να μπούμε σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να πάρουμε ένα καλό πτυχίο και να βρούμε μια καλοπληρωμένη δουλειά. Για να τα πετύχουμε αυτά έπρεπε να «κάνουμε το καλύτερό που μπορούμε», ενώ παράλληλα ήταν αρκετά σαφές ότι υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα πράγματα που δεν έπρεπε να κάνουμε, όπως το να είμαστε τεμπέληδες, να παρατήσουμε το σχολείο, να είμαστε αναξιόπιστοι και ούτω καθ’ εξής. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος ήταν και εξακολουθεί να είναι το να πετυχαίνουμε συνέχεια καινούριους στόχους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα βάζαμε στην άκρη όλα αυτά τα οποία, σύμφωνα με την οικογένεια μας, την κοινωνία και την κουλτούρα μας, δεν έπρεπε να κάνουμε ή να είμαστε.

Αυτό για το οποίο κανένας δεν μας μίλησε ήταν η προσωπική και εσωτερική μας ανάπτυξη. Αυτό που κανένας δεν μας είπε όταν πηγαίναμε σχολείο ήταν ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για κάνουμε αυτά που πρέπει και για να είμαστε αυτά που θέλουν οι άλλοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν σε μια αρκετά προχωρημένη ηλικία πριν συνειδητοποιήσουν ότι στην πραγματικότητα ζουν σε μια ψευδαίσθηση, όπου νομίζουν ότι κάνουν όλα όσα μπορούν να κάνουν και ότι είναι ευτυχισμένοι. Ίσως, αυτό που μετράει τελικά να μην είναι το να πετυχαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε και να ακολουθούμε την πεπατημένη, αλλά να δημιουργούμε τα δικά μας μονοπάτια και να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει όριο σε αυτά που μπορούμε να ζήσουμε. Και η ερώτηση είναι, γιατί δεν μας τα είπαν αυτά όταν ήμασταν μικροί;

Παρακάτω θα βρείτε μια λίστα με τα πιο ουσιώδη πράγματα που θα έπρεπε να μας είχαν πει όταν ήμασταν παιδιά. Ίσως, εάν ακολουθούσαμε αυτές τις αρχές από μικρή ηλικία οι ζωές μας να ήταν πολύ διαφορετικές. Απ’ την άλλη, ποτέ δεν είναι αργά.

1. Η ζωή είναι ένα ταξίδι

Λένε ότι το τι μεταφορές διαλέγεις για να περιγράψεις την ζωή συνδέεται άμεσα με το πώς ζεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκλαμβάνουν την ζωή σαν έναν αδιάκοπο αγώνα, όπου πρέπει να πηγαίνουν από μάχη σε μάχη και ποτέ να μην τα παρατάνε. Άλλοι πιστεύουν ότι η ζωή είναι άδικη και ότι πάντα κάποιοι θα τα καταφέρνουν καλύτερα από αυτούς. Άλλοι την βλέπουν σαν περιπέτεια, άλλοι σαν μαραθώνα και άλλοι σαν ζούγκλα. Το θέμα είναι ότι όπως την βλέπουμε έτσι θα την ζήσουμε. Μια πολύ ωραία και αναζωογονητική οπτική γωνία είναι ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι. Αδιαμφισβήτητα, θα μπορούσαμε να ζήσουμε με πολύ μεγαλύτερη ελευθερία στο να εξερευνήσουμε, να ανακαλύψουμε, να απολαύσουμε και να τολμήσουμε, αν συνειδητοποιούσαμε ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι με πολλές προκλήσεις και αμέτρητα σκαμπανεβάσματα, αλλά ταυτόχρονα ένα ταξίδι γεμάτο με χορό, γέλιο και περιπέτεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, θα πρέπει να διαλέγουμε τις μεταφορές μας πολύ προσεχτικά.

2. Δεν υπάρχει όριο στο ποιοι μπορούμε να είμαστε

Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας μας, όπως τα διαμορφώνουμε στην παιδική και εφηβική μας, ηλικία αποτελούν μόνο το πρώτο επίπεδο. Η επιστήμη πλέον έχει ανακαλύψει ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάζει τον τρόπο που σκέφτεται και να υιοθετεί καινούριες συμπεριφορές και προσωπικότητες συνέχεια και ανεξάρτητα απ’ την ηλικία που βρίσκεται. Το ποιοι είμαστε, επομένως, είναι απολύτως σχετικό, και μπορούμε να το αλλάξουμε ανά πάσα στιγμή και να το διαμορφώσουμε όπως εμείς θέλουμε. Το ποιοι πιστεύουμε ότι είμαστε είναι αυτό που μας περιορίζει τελικά. Τα όρια που βάζουμε για το τι μπορούμε και το τι δεν μπορούμε να κάνουμε είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη, και μπορούμε να τα αλλάξουμε ανά πάσα στιγμή. Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψουμε το που πραγματικά μπορούμε να φτάσουμε είναι να βάζουμε στην άκρη τα υπάρχοντα πιστεύω μας και να αναβαθμίζουμε τα εσωτερικά μας επίπεδα διαρκώς.

…3. Μάθε να σε ακούς: Αντίθετα με ότι μας έχουν μάθει μέχρι τώρα, το να ακούει κάποιος… Δείτε την συνέχεια του άρθρου πολύ σύντομα μόνο στο www.socialdynamics.gr.